Naturalne jest, że w rodzinie bywają różne kryzysy i sytuacje trudne. Zwykle rodziny własnym wysiłkiem są w stanie im sprostać.
Podobnie w sytuacji wychowywania dzieci - są lepsze i gorsze dni. Problemy, tj. konflikty między rodzeństwem, różnorodne lęki, przejawy sprzeciwu wobec dorosłych, zmienność nastrojów, są z jednej strony normalnym zjawiskiem, wynikającym np. z etapu rozwojowego lub wydarzeń w życiu rodziny, z drugiej zaś strony mogą niepokoić. Rodzic zadaje sobie pytanie: Czy takie zachowanie jest normalne? Czy coś dzieje się nie tak z moim dzieckiem? Jak mam się zachowywać wobec niego? Może to samo przejdzie?
Zwykle rodzice próbują samodzielnie znaleźć sposoby radzenia sobie z niepokojącymi zachowaniami. Nie zawsze to się udaje. Muszą się wtedy zmierzyć z własną bezradnością, irytacją i lękiem.
Jeśli coś niepokoi rodzica lub otoczenie (np. lekarza, nauczycieli) w zachowaniu dziecka lub podjęte próby zmiany nie przynoszą efektu, warto skonsultować tę sytuację ze specjalistą.
Czasami jest tak, że perspektywa spotkania z psychologiem przeraża. Wydaje się, że to ostateczność. Pojawia się niepewność, związana np. z obawą przed oceną. Czy to moja wina, że moje dziecko ma takie problemy? To naturalne, że perspektywa obnażenia przed kimś swoich niedostatków i słabości budzi lęk. Spotkanie z psychologiem ma na celu wspólne odnalezienie nowych rozwiązań służących dobru dziecka i jego rodziny, a nie wytykanie błędów i krytykę.
Jak się umówić?
Należy zgłosić dziecko do poradni (uzupełnić zgłoszenie w sekretariacie lub pobrać druk ze strony internetowej i dostarczyć do poradni) lub w sytuacjach pilnych (np. silne objawy, nasilony kryzys mogący skutkować zagrożeniem zdrowia lub życia) najlepiej kontaktować się telefonicznie w celu uzyskania szybkiej pomocy psychologicznej.
Czas oczekiwania na wizytę uzależniony jest od charakteru problemu oraz ilości zgłoszeń - w przypadku dużej ilości zgłoszeń może trwać nawet kilka miesięcy. Rodzice telefonicznie lub listownie zostają poinformowani o dacie i godzinie spotkania.
Jak wygląda wizyta u psychologa w poradni?
W przypadku, kiedy wymagane jest wykonanie pełnego badania psychologiczno-pedagogicznego (np. w sytuacji problemów szkolnych), zbierane są informacje od rodzica dotyczące rozwoju dziecka, charakteru problemów oraz sytuacji rodzinnej i szkolnej. W takich sytuacjach niezbędna jest aktualna opinia nauczyciela prowadzącego zajęcia z uczniem (druk do pobrania ze strony www).
Dziecko wykonuje szereg zadań testowych, mających na celu ustalenie m.in. sprawności intelektualnej, jego mocnych stron oraz sfer, w których występują deficyty. Wyniki, jakie uzyskało dziecko są omawiane po badaniu. Ustalane jest wówczas, jakie formy pomocy dziecku powinny być podjęte.
W sytuacjach problemów wychowawczych, rodzinnych czy szkolnych nie zawsze konieczne jest pełne badanie psychologiczno-pedagogiczne. Wtedy zwykle psycholog rozmawia z rodzicami i dzieckiem o aktualnej sytuacji, w celu diagnozy problemu. Określa, jaki rodzaj oddziaływań terapeutycznych byłby najbardziej korzystny.
Terapia dziecka czy rodziny?
W praktyce psychologicznej spotykam się często z oczekiwaniem, aby pracować wyłącznie z dzieckiem. Czasami rodzic ma poczucie, że nie jest w stanie nic już zrobić. Jest bezradny. Mówiąc - Proszę coś zrobić z moim dzieckiem - oczekuje pozytywnej zmiany, próbując zrzucić odpowiedzialność za zachowanie dziecka na kogoś innego. Bez własnego zaangażowania i wysiłku ze strony rodziców jest to często niemożliwe lub zachodzące zmiany są niewielkie albo krótkotrwałe.
Są sytuacje, kiedy rzeczywiście potrzebna jest indywidualna praca z dzieckiem, jednak i wówczas wymagana jest współpraca z rodzicami.
Czasami jest tak, że najlepsze efekty dla zmiany niepokojących zachowań przynosi zmiana w obszarze całego systemu rodzinnego.
Niezależnie od rodzaju oddziaływań, terapia to wysiłek, który warto podjąć.
Zapraszam do korzystania z pomocy psychologicznej w naszej poradni !
Opracowała:
Bożena Zajdel - psycholog