- Wypowiedzi osób z najbliższego otoczenia powinny być poprawne. Do dziecka należy mówić powoli, wyraźnie. Należy unikać języka dziecinnego w trakcie rozmowy z dzieckiem.
- W okresie kształtowania mowy dziecko nie powinno kontaktować się z osobami, które mają wady wymowy, ponieważ może taką wymowę naśladować.
- Nie należy gasić naturalnej skłonności dziecka do mówienia obojętnością, cierpką uwagą, lecz słuchać uważnie wypowiedzi, zadawać dodatkowe pytania.
- Nie wolno poprawiać wymowy dziecka, żądać by kilkakrotnie powtarzało dane słowo, zawstydzać, karać za wadliwą wymowę – hamuje to chęć do mówienia, a co za tym idzie, w konsekwencji – dalszy rozwój mowy.
- Wskazane jest częste opowiadanie dziecku bajek, czytanie, wspólne oglądanie filmów i rozmawianie na ich temat. Rodzicu pamiętaj, twoja wymowa jest wzorcem do naśladowania przez twoje dziecko! Zwracaj więc uwagę na to, jak sam mówisz.
- Nie należy zaniedbywać chorób uszu, gdyż nieleczone mogą powodować niedosłuch.
- Jeśli dziecko ma nieprawidłową budowę narządów mowy (rozszczepy warg, podniebienia, wady zgryzu), konieczne jest zapewnienie opieki lekarza specjalisty, gdyż wady te są przyczyną zaburzeń mowy.
- Dziecka leworęcznego nie należy zmuszać do posługiwania się prawą ręką w okresie kształtowania się mowy, może to spowodować niepłynność mowy.
- Nie należy wymagać zbyt wczesnego wymawiania głosek takich jak: sz, ż, cz, dż. r. Dziecko nieprzygotowane pod względem sprawności swoich narządów mownych, nie różnicujące jeszcze słuchowo tych dźwięków może je zniekształcać, wymawiać nieprawidłowo. Tworzymy w ten sposób u dziecka wadliwe nawyki artykulacyjne, trudne do zlikwidowania.
- Jeśli dziecko osiągnęło już wiek, w którym powinno daną głoskę wymawiać, a nie robi tego, zasięgnijmy rady logopedy.
Opracowała:
mgr Ewa Wnęk - neurologopeda
Literatura:
E. Spałek, C. Piechowicz-Kułakowska: Jak pomóc dziecku z wadą wymowy. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 1996.