Kiedy rodzice dostrzegają niepokojące objawy w rozwoju i zachowaniu dziecka, szukają informacji pomagających im odnaleźć odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Często szukają samodzielnie, wertując niezliczone ilości stron w Internecie, radzą się znajomych, korzystają z doświadczenia bliskich osób, wybierają się do lekarza lub innego specjalisty. Często słyszą przeciwstawne opinie na temat swojego dziecka. Z jednej strony dochodzą do nich sygnały typu: "Państwa dziecko jest ciągle na uboczu, nie potrafi bawić się z rówieśnikami. Bawi się sam", "On bywa agresywny, proszę coś z tym zrobić!", "Nie słucha, jest jakby w swoim świecie". Z drugiej strony słyszą: "On jest niezwykle inteligentny", "Spokojnie. Moje dziecko też miało problemy, a teraz sobie świetnie radzi", "Wyrośnie z tego, trzeba dać mu trochę czasu". W takich momentach bywa, że rodzice nie wiedzą, co zrobić, gdzie pójść i do kogo.
Bywa, że uzyskują w końcu odpowiedź, która brzmi: "Państwa dziecko ma autyzm, …ma zespół Aspergera, ...ma całościowe zaburzenie rozwojowe, …ma cechy autyzmu". I wtedy rodzice mogą poczuć ulgę, bo otrzymali odpowiedź dotyczącą źródła problemu, ale z drugiej strony pojawia się niepokój i mnóstwo kolejnych pytań: "Dlaczego?", "Jak to? Co to jest?", "Co teraz? Jak pomóc mojemu dziecku?", "Co mam robić? ...". Może pojawić się też mnóstwo innych uczuć, takich jak niedowierzanie, zaprzeczanie, złość, smutek, żal…
Rodzice podejmują kolejne działania, które pomogą im zbudować świat niejako na nowo - tak, by diagnoza nie była czymś, co przeraża, ale nadaje kierunek działaniom. Uzyskują dla dziecka orzeczenie o niepełnosprawności, wnioskują o zorganizowanie wczesnego wspomagania rozwoju lub/i kształcenie specjalne oraz uczestniczą w różnych formach terapii razem z dzieckiem. Dowiadują się, czym jest integracja sensoryczna, sala doświadczania świata, metoda behawioralna, holding, metoda Knilla, alternatywne metody komunikacji itp. Po pewnym czasie rodzice niejako stają się "ekspertem" od własnego dziecka - poszerzają swoją wiedzę, coraz lepiej radzą sobie z trudnymi zachowaniami dziecka, pomagają mu się uczyć, rozwijać, … ale czasami zapominają o sobie, czują zmęczenie, niepokój o przyszłość swojego dziecka, doświadczają braku zrozumienia i wsparcia ze strony najbliższego otoczenia.
To tylko przykładowy i schematyczny scenariusz drogi, jaką przechodzą rodzice dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Historia każdej rodziny jest inna i dużo bogatsza, ale wyżej opisane etapy, jakie przechodzą rodzice, często są podobne. W tej drodze rodzice nie muszą być sami. Z pomocą mogą przyjść inni rodzice.
Spotkanie z innymi osobami, które doświadczają podobnych problemów, pomaga uzyskać nowe spojrzenie na własną sytuację oraz dzięki wsparciu emocjonalnemu umożliwia odzyskanie wiary we własne siły i skuteczność działania. Uczestnicząc w grupie wsparcia, rodzice w bezpiecznej atmosferze, przy asyście psychologa, dzielą się swymi radościami, smutkami, problemami, doświadczeniem w pokonywaniu trudności oraz użytecznymi informacjami. Obecność na spotkaniach nie tylko może przynieść odpowiedź na nurtujące pytania, ale jest także okazją do nawiązania nowych znajomości.
W naszej Poradni działa grupa wsparcia dla rodziców dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Spotykamy się raz w miesiącu. W każdym momencie można dołączyć do grupy.
Drogi Rodzicu, jeśli brakuje Ci czasem sił lub pomysłów, a w twojej głowie pojawia się wiele pytań bez odpowiedzi, bywa trudno, potrzebujesz czyjegoś wsparcia - dołącz do naszej grupy!
Drogi Rodzicu, jeśli masz poczucie, że jesteś na etapie, że nie potrzebujesz wsparcia, ale masz już tyle doświadczeń i wiedzy, że mógłbyś podzielić się nią z innymi - czekamy na Ciebie!
Nie wahaj się - przyjdź! Możesz uzyskać wsparcie ze strony innych, ale także możesz dać swoją wiedzę, doświadczenie i pomóc innym rodzicom.
Serdecznie zapraszam!
Bożena Zajdel
psycholog